to nie jestblog rowerowy

Dom-Trzy Lipki-Dom (trochę zakosami). Przedwieczorny spacer, bo wcześniej zamiast jeżdżenia był Czyn Rodzinny w postaci malowania stodoły :)

Pętla wapienicka. I tyle.

Wjechaliśmy na takie o miejsce z widokiem.



Momentami było tam strasznie zielono.



Chłopaki już lepiej sobie radzą z nierównościami :) Jeszcze parę dni i zaczynamy zdobywanie szczytów.

Po mieście z bajkom. Cośtam załatwić, cośtam przywieźć. Ale przede wszystkim (dla mnie) przeżyć, gdyż szarpnąłem się na prawie 15 złotych w Kauflandzie i nabyłem NOSKI!!!



Kiedyś się szarpnę na espedy ale na razie noski są w sam raz :)
Wtoczyliśmy się na taką górkę, co dla jaj nazywa się Trzy Lipki. Na moje, to powinna się nazywać Jeden Krzyż. Oto skąd mój pomysł.



Rozumiejąc ideę umieszczenia tego krzyża na górce, rozumiejąc przekaz nawet i inne rzeczy, uważam, że troszkę ten krzyż jest nie tędy w tym miejscu. Ale co ja tam wiem - żyd jeden mason i cyklista.
Jak tak stałem pod tym krzyżem i toczyłem wzrokiem dookólnie, to zastanawiałem się, co nas podkusiło, żeby z pięknego i takiego w ogóle wypasionego Krakowa przeprowadzić się do Bielska i wyszło mi, że właśnie coś takiego:



Fajnie, że pogoda się poprawia, co nie?

Ou słit mader of dżizas.
Kiedyś, dawno temu, tak gdzieś w lutym, kiedy zmieniłem system roboty i nakłoniłem szefa, że siedząc w domu przy kompie jestem równie przydatny firmie jak siedzący przy biurku w Krakowie, to wtedy myślałem se, że jest super oraz zajebiście. Bo w rzeczy samej jest super oraz zajebiście ale...
"Ale" polega na tym, że bajka śmiga codziennie bajkiem do pracy i curik a ja podziwiam widoki.



Widoki co prawda miłe ale dające do zrozumienia, że pogoda nie jest wymarzona na rower.
Bajka wraca z roboty, coś tam konsumujemy i świat od jakiegoś czasu zazwyczaj zaczyna wyglądać tak:



Chłopcy grają, bajka drzemkę strzela, ja właśnie drzemkę strzelać skończyłem, chmury wciąż się snują po górach a kot...



a kot wygląda jakoś tak niewyraźnie.
Ech...

Dom - Wapienica - Jaworze Średnie - Jaworze Nałęże - Górki Wielkie - Czarny Las - Nierodzim - Kisielów - Babcia - i nazad: Dom.

Pierwszy wypad z potomstwem i z bajkom (co oczywiste, tak?).

No więc było dzielnie.



Było pomykane niczym wiatr. Oto dowód.



Na mecie u babci zaczyna się powoli robić problem z miejscami parkingowymi.



Gryzą się wierzchowce i obrażają na siebie.



Generalnie chłopacy się trochę zchetali, bo oni z równin, więc muszą organizmy se przestawić na poruszanie się po nierównościach. Rokują dobrze :)

A teraz będzie grubo, gdyż nastąpi dygresja.

NASTĘPUJE DYGRESJA

Podczas naszych rozlicznych wojaży napotykamy tu oraz ówdzie autochtonów na składakach (nierzadko Wigry). No. I oni na tych składaczkach niezależnie od pogody, nachylenia terenu, ilości spożytych kalorii itd., dzień w dzień pomykają to tu to tam. Nie straszne im w zasadzie NIC.
I tak zadumaliśmy się rodzinnie, co by było, gdyby czołówce krajowego MTB tak te składaczki podrzucić i nakłonić do jakiegoś niewielkiego maratoniku od sklepu do sklepu. Hmm... Isnieje poważne ryzyko, że w konkurencji z autochtonami mogla by czołówka trochę polec :)

END OF DYGRESJA.

Dom - Cieszyńska - nad rzeczką - Wapienica- lotnicho - dom.

Juhu, jupi itd. czyli radość z powodu, że udało się ruszyć dupę. Krótka wieczorna przejażdżka z bajką i Kubą (dla Kuby to test drive na rowerze poremontowym). Misiek nas olał, bo wolał rżnąć w Danżeą Sidża, czy jakoś tak.

ZAGADKA
Policz rowery na zdjęciu poniżej.

Tak więc, jako się rzekło, przywiodło do nas moje potomstwo. Ale ja w tej chwili nie do końca o tym.
Otóż jest tak, że w posiadanym przejściowo nadmetrażu mamy coś, co pieszczotliwie nazywamy rowerownią lub mniej pieszczotliwie pokojem rowerowym. Dotychczas wydawało nam się, że panuje tam raczej taki burdel trochę. No więc wydawało nam się.
Oto zdjęcie, które wprawia nas w zadumę.



Oto zaduma - hmm...