to nie jestblog rowerowy

Dziś międzynarodowi goście odwiedzili nas w Kisielowie, więc powrót do domu wieczorny i leniwy. Cały czas po okolicy chodziły burze, co nas nie poganiało bynajmniej. Burze wyczyściły powietrze i chyba pierwszy raz z Kisielowa widzieliśmy Skrzyczne.

Czupel, Skrzyczne, Równica © bezo

Państwo tego oczywiście nie widzą, bo aparat bardzo słabym jest, ale macie moje słowo honoru, że pomiędzy Czuplem a Równicą jest Skrzyczne jak byk.
W okolicach Jaworza deszcz nas dopadł. Ale jakiś taki sympatyczny był.
Wyprodukował kilka tęcz, których pewnie też nie będzie widać.

Rainbow © bezo

No. I to by było na tyle na jakiś czas, bo przez najbliższe parę tygodni mam niewielkie szanse wsiąść na rower.
Bardzo uprzejmie mi z tego powodu przykro.
I'll be back...

Kisielów-Godziszów-Goleszów-Leszna Górna-Horni Listna-Dolni Listna-Trinec-Borek-Kojkovice-Kojkowice-Puńców-Cieszyn-Czeski Cieszyn-Cieszyn-Zamarski-Gumna-Ogrodzona-Kisielów.
Mieliśmy pojechać do Cieszyna spotkać się z polsko-włoskimi znajomymi. I pojechaliśmy, tylko że trochę naokoło. Bo jakoś tak.
Po drodze minęły nas fajne ruiny diabli wiedzą czego. Wyglądają dość współcześnie a zrujnowane są iście średniowiecznie.

Ruina © bezo

Miejscowych nie pytaliśmy co to, bo co nam tam miejscowi będę się mądrzyć.
Ruszyliśmy śmiało do Czech Świetlistym Szlakiem.

Świetlisty Szlak © bezo

Ledwieśmy przekroczyli To, Co Kiedyś Było Granicą, a na mijanych tablicach ogłoszeniowych ukazały nam się plakaty reklamujące starożytnych Czechów. Bajka popadła w niekłamany zachwyt.

Och Karel © bezo

W zachwyt można też wpaść nad mnogością form i treści znaków napotykanych po drodze.

Znaki © bezo

Droga dla tandemów jest nasza ale oko boga już czeskie. Czesi zresztą rzeczywiście mają trasy rowerowe w kolorze ecru oraz mają je świetne. W ogóle drogi mają świetne. Jak im się to udało zrobić a nam nie, pozostanie tajemnicą, którą kolejni ministrowie od dróg zabiorą ze sobą do grobów. Z Czech wygnał nas jakiś miły gość, kierując nas na skróty do Polski mimo, że przecież literowałem mu wyraźnie, że chcemy na-o-ko-ło. Jest przypuszczenie, że po czesku znaczy to mniej więcej na-o-ro-wer. Przełknęliśmy jakoś tę skuchę ale nie odważyliśmy się szukać tam drogi, zdając sobie sprawę, że ichnie słowo brzmiące jak "szukać" znaczy coś, o czym w towarzystwie mówić głośno nie wypada, a jak po ichniemu się szuka drogi nie wiemy.
Udaliśmy się zatem do Cieszyna na spotkanie międzynarodowe. Już na rynku telefonicznie uświadomiono nam, że będzie spóźniane. Tak ze trzy godziny. Zjedliśmy więc. I obiad i piwko. Gdy przemieszczaliśmy się leniwie, dźwięk z koła Bajki obwieścił nam obecność kapcia.

kapć © bezo

W momencie łatania pojawili się znajomi i przystąpiono do czynności turystycznych.

Strange pink animal © bezo

Czynności turystyczne w Cieszynie nie są łatwe, bo oni tak mają różowe jelenie widziane na trzeźwo. Tytuł zdjęcia wziął się z Bajki, która tymi słowami tłumaczyła Daniele, kierunek na toaletę - near pink strange animal. Bardzo twórcze.
Po Różowym zwierzaku nie mógł nas zdziwić widok stada wiedźminów trenujących średniowieczne kata na zamkowym dziedzińcu.

Kaer Morhen © bezo

Pół dnia spędzone w Cieszynie nieco nas rozleniwiło ale trzeba było wracać. Zgubiliśmy się przy wyjeździe (tradycja jest tradycja) i jakiś miły pan skierował nas na właściwe tory, wybierając najmniej wymagającą trasę. Nasze kręcenie nosami na podjazdy utarł krótkim - z Cieszyna ZAWSZE wyjeżdża się pod górę. Miał rację skubany.

Beskid Śląski © bezo

Chcieliśmy znów trochę naokoło ale kilka podjazdów po drodze nas umordowało na tyle, że skróciliśmy wycieczkę. Te podjazdy i UFO.

UFO © bezo

Zawsze myślałem, że te UFA są większe. Ale co ja tam wiem?
To był nasz drugi wypad do Cieszyna via Czechy i drugi raz najbardziej męczy nas powrót. To nauczka, z której coś chyba trzeba wyciągnąć planując kolejne wypady w tamte rejony. A na pewno będą kolejne.

Dom - Wapienica - Jaworze Średnie - Jaworze Nałęże - Górki Wielkie - Czarny Las - Nierodzim - Kisielów.
Coś nam się wydaje, że w tym roku Kisielów będzie naszą bazą wypadową do kolejnych wycieczek.

Wstaliśmy niby o 8.00 ale w drogę udało nam się dopiero o 10.30 ruszyć.
Początek tradycyjny, czyli wpuściliśmy się w maliny, bo chcieliśmy mniej uczęszczaną (ciekawe z jakiego powodu?) stroną Wisły pojechać. Maliny tak konkretnie okazały się być drzewiastymi skrzypami, widłakami i jeżynami. O pa to.

Haszcze nad Wisłą © bezo

Szybko i chętnie wróciliśmy na właściwe tory i beż dalszych udziwnień udaliśmy się w dzicz, która w całości wyglądała tak:
Kisielów - Skoczów - Drogomyśl - Strumień - Pawłowice - Studzionka - Kryry - Suszec - (długo nic, ale za to bardzo nierówno) - Kobiór - Jezoro Paprocańskie - Tychy - Kobiór - Piasek - Pszczyna - Goczałkowice - Czechowice-Dziedzice - Bielsko-Biała - uff...
Do Strumienia dotarliśmy ok. południa, więc za wcześnie na popas. Łyk z bidonu i w drogę.

Bajka strumienna © bezo

Oj błąd jak się okazało. Strumień był ostatnim miejscem przed Tychami, w którym można było coś zjeść. Wszędzie pomiędzy można było sobie co najwyżej upolować.
Żeby tradycji nie wystawiać do wiatru, zgubiliśmy się za tym Strumieniem ze dwa, trzy razy.
Najpierw pokrążyliśmy po terenie szkółki leśnej, z której jednakowoż wypuściła nas Uprzejma Brama.

Uprzejma brama © bezo

Potem daliśmy się uwieść oznaczeniom na Gminnej Trasie Rowerowej.

Droga jak najbardziej rowerowa © bezo

Co zaprowadziło nas na malownicze bagna okalające jakieś stawy rybne.

Bagienko © bezo

Dobrze, że mieliśmy mapę. Gdyby np. zrobiło się zimno, to taka mapa włożona pod koszulkę fajnie chroni od wiatru i w ogóle. Do nawigacji nie nadaje się raczej, bo oznaczenia tras na mapie i w pszczyńsko-kobiórsko-goczałkowickim Matrixie, mają się do siebie nijak. Czarna trasa swobodnie za kolejnym zakrętem staje się żółtą a następnie przechodzi w ecru czy inne badziewie.

W trasie © bezo

Ale dzielni jesteśmy (Bajka przez 4 na przykład a ja przez 5) i dotarliśmy tam gdzie chcieliśmy. Do jadłodajni w Zameczku Myśliwskim Promnice.

Zameczek Myśliwski Promnice © bezo

Bardzo fajny zameczek a pan zaproponował nam bażanta, dzika i coś jeszcze, ale nie dosłyszeliśmy, bo uciekliśmy. Uznaliśmy, że nie mamy takiego limitu na kartach. Na szczęście po drugiej stronie jeziora, na obrzeżach Tychów udało nam się zjeść jakąś mniej wyszukaną strawę. Detalicznie kiełbasę z rożna z chlebem i ogórem.
Mieliśmy już prawie 75 km w tyłkach więc postanowiliśmy zacząć powrót.
Po drodze łypnęliśmy na sesję do jakiejś reklamy Tyskiego.

Tyskie ponad wszyskie © bezo

Wiatr kurde nie bardzo chciał współpracować z modelką, światłem i fotografem. Ciężka robota.
Po drodze zahaczyliśmy o lody na pszczyńskim rynku i tak o.
Mimo, że czasy zagrypione, kryzys i zła ekonomia, to pogoda była przednia. Ciepło ale nie nahalnie, trochę za mocny może wiatr ale bez nerwu. Dużo lasu, świergot przyrody rozmaitej - bażanty, dzięcioły, bociany, zające, pytaszki*.
Bardzo miły quest ale tyłki trochę bolą :)

* - pytaszek (ang. question bird) - ptaszek ćwierkający pytająco. Np.: ćwiiir?

(czas wycieczki - 10,5 h)

W zasadzie, to mieliśmy wyruszyć jutro na całodzienną wycieczkę itd. Pomyśleliśmy jednak, że jutro w zasadzie nie jest w niczym lepsze niż dziś, oraz posiadamy niezły zestaw rodziców i dziadków w miłej okolicy, no i posiadamy też u nich stosowne lokum, w którym możemy miło, ciepło i bezpiecznie spędzić noc.
No to pojechaliśmy i tyle.
Czyli: dom - Wapienica - Jaworze Średnie - Jaworze Nałęże - Górki Wielkie - Czarny Las - Nierodzim - Kisielów.
Jutro ruszamy dalej.

Po Bajkę do pracy.

Zazwyczaj odłączam się od pracy o 16 więc o 16.10 byliśmy już na rowerach.
A, że do Pszczyny sobie pojedziemy - mówiliśmy - może ciut dalej.
Po pierwsze wiało a po drugie telepało. Nie z zimna. Z tego.

Wiślana trasa rowerowa © bezo

Ale tylko czasami, więc bez narzekania. Przynajmniej narazie.
Ładnie tam. I gdyby aparat był... no, gdybyśmy mieli aparat, to na tym zdjęciu byłoby być może widać nasz dom.

Goczałkowice © bezo

Dotarliśmy do Pszczyny. Tam też ładnie.

Żubr i łoś © bezo

Powyższy żubr natchnął nas poetycko. Uwaga erotyk.

Zróbże żubrze
dobrze kobrze.

Nie proponuję przeżywać naszej poezji zbyt intensywnie, bo może się dziwnie zwizualizować.
Jak Pszczyna, to lody na rynku. No się bez tego nie da. Bajka uchwycona w momencie oczekiwania na rzeczone.

Bajka w Pszczynie © bezo

Był też beszczelny wiewiór, który nie znał lęku. Nie chciał bydlak uciekać za bardzo.

Wiewiór © bezo

I po tych lodach i wiewiórach zrobiła nam się 19.00. Nie byliśmy pewni, czy to dobry pomysł jechać dalej. Skoro nie byliśmy pewni, to pojechaliśmy. Żeby się upewnić, tak?

Doga na Kobiór © bezo

Droga, którą wiedzie trasa rowerowa na Kobiór robi wrażenie swoją prostotą i oszczędną formą. Co oni z tymi płytami, to nie wiem, ale da się jechać środkiem i jest ok.
Większe wrażenie niż droga na Kobiór robi węzeł tras rowerowych w Kobiórze.

Węzeł drogowy Kobiór © bezo

Ale to skonsumujemy nieco później :)
Wróciliśmy oczywiście nocą przy temperaturze 10 st. C. Ale zadowoleni.
(czas brutto - 7 h)

26. Rodzinny Rajd Rowerowy © bezo

So... z tym rajdem, to jest tak, że on i owszem był, ale nas na nim nie było. W zasadzie. Bo co i rusz mijaliśmy kogoś, grupy całe ludzi w żółtych koszulkach, więc jakby trochę jednak uczestniczyliśmy.
A tak zasadniczo, to pojechaliśmy na obiad do Brennej. Bardzo sympatyczna trasa choć w niedzielę robi się miejscami tłoczna.
Bajka zuch, bo po 16-godzinnej pracy polegającej na ratowaniu świata i zaledwie 3 czy 4 godzinach snu dała radę.
(czas wycieczki brutto ok. 4,5 h).

Jako, że Bajka dziś obstawia drugą zmianę, zrobiliśmy wycieczkę przedpracową. Co ma być jej krzywda, tak?
Jakoś tak pokrążyliśmy po okolicy aż wylądowaliśmy koło leśniczówki w Bystrej. Do bajkowej pracy zajechaliśmy "za pięć" więc idealnie.
Z ciekawostek bielskich mamy to:

Końska dawka roweru © bezo

A czemu by nie? Istotną różnicą między jeźdźcami końskimi a rowerowymi jest to, że rower nie wyłajnia się na środku drogi. Poza tym spoko.

Śmy pojechali na popas w okolice zapory w Wapienicy. Miała być wątróbka a był halibut. Też dobrze.
Bajka skradała się trochę, żeby dzisiejszej chłodnej wiosny nie przepłoszyć.

Bajka wapienicka © bezo

Ja się nie skradałem tylko łapałem równowagę (równowagę świata oczywiście).

bezo wapienicki © bezo